نويسندگان معاصر ايراني

چقدر خوب است كسي باشد كه وقت رفتنش بوسه اي بر گونه ات بزند و تو قبل از انكه در را برويش ببندي نفست دعايي شود بدرقه ي راهش و خدا را براي بازگشت دوباره اش تا شب صدا بزني
چه خوب مي شود كسي باشد كه ساعت به ساعت دلش براي شنيدن صدايت تنگ بشود و تو با خيال تخت بنشيني ، فقط بنشيني منتظر زنگ تماسش ، آهنگ آرامبخش لحن كلامش
نه از آنهايي كه لحظه به لحظه مضطربت مي كنند كه آيا خبري ازشان مي شود يا نه ...
چقدر خوب است كسي باشد كه صبح تا شب را براي ديدنت لحظه شماري كند و شب كه در را به رويش گشودي نگاهي پر از مهر به سراپايت بيندازد و بدون حرفي به تو بفهماند كه دلش از همان وقت كه تو را نديده تنگِ تنگ است
چه قدر خوب است كسي باشد كه شبها تا سرت روي بالينش آرام نگرفته او هم قرار نگيرد ، مرتب صدايت بزند و تو با دلي گرم بروي و بروي و آغوشت بشود داروي تسكين خستگي هايش،خستگي هايت
چقدر خوب است كسي پيدا شود كه هر وقت ياد نداري هايت ، كاستي هايت ، دلتنگي هايت مي افتي ، نفسي براحتي بكشي ، بالهايت را بگشايي و از داشتن او كه هست و جاي همه چيز و همه كًَس را برايت پر كرده در آسمان روياهايت پرواز كني
چقدر خوب است كسي باشد كه وقتي
حال دلت درد مي كند
نگاه پريشانش را از تو پنهان كند ، دستت را محكم بگيرد و بگويد :
تو فقط خوب باش، درست كردن همه اش با من !
راستي چقدر خوب است كسي هست كه بشود همه ي دنيايت
و تنها غم تو اين شود
كه خدا نكند آنروز بيايد كه او نباشد
كه
نباشد

#سمیرا_آقاخانی