يه آدمايي هستند
يه روز ميان و طوري توي خونه ي دلت
جاشونو سفت و محكم مي كنن
كه فكر يه روز رفتنشون كه بسرت مي زنه
ميفهمي كه نه! ديگه اين دل , بعد اون تو سينه ت نباشه بهتره
بعضيا با خوبيهاشون
با مهربونياشون
با از دل و جون مايه گذاشتناشون
با صبح و شب از عشق و دوست داشتن گفتناشون
كاري با دلت مي كنن كه تو روزي صد بار با خودت مي گي
اگه قراره كه يه روز بره
كاش از اولِ اولش نمي اومد!
اينطور آدما خيلي كم هستنا!
ولي هستن
اينجور آدما يه موقعي ميان كه بايد مي اومدن
پاشونو جايي مي ذارن
كه بايد مي ذاشتن
ذره ذره مي شينينن توي دلتا
ولي وقتي هم كه توي قلبت خونه ساختن
با هر لحظه نبودنشون با فكر رفتنشون نفستو بند ميارن
نياد روزي كه اين جور عشقا بيان و يه دفعه هم برن
چون وقتي كه رفتن ديگه تا عمر داري
هيچ احدي
به چشمت نمياد كه
نمياد

#سمیرا_آقاخانی